ต่อมา พ.ศ.2519 ผู้ว่าราชการจังหวัดสตูล (นายอรุณ รุจิกัณหะ) และหัวหน้าส่วนราชการโดยความเห็นชอบของสภาจังหวัดได้วางโครงการจัดถนนต่อจาก "ทะเลบัน" ไปยังเขตแดนประเทศสหพันธ์มาเลเซีย ตรงบริเวณหลักเขตแดนหมายเลข 8 ข.ซึ่งมีระยะทางประมาณ 2,500 กิโลเมตร โดยใช้งบประมาณตามโครงการ พปช.ส่วนองค์การบริหารส่วนจังหวัด เป็นเงิน 305,810 บาท และเงินรายได้ขององค์การบริหารส่วนจังหวัดประจำปีงบประมาณ พ.ศ.2519 เป็นเงิน 207,609 บาท รวมเป็นเงินทั้งสิ้น 513,419 บาทการดำเนินการองค์การบริหารส่วนจังหวัดดำเนินการเอง เมื่อทำงานไปได้ประมาณ 100 เมตร นายอรุณ รุจิกัณหะ ถูกแต่งตั้งไปดำรงตำแหน่งที่อื่น ทางราชการได้แต่งตั้ง นายอารีย์ วงศ์อารยะ มาดำรงตำแหน่งผู้ว่าราชการจังหวัดแทน ได้มีการประชุมหัวหน้าส่วนราชการ นายอำเภอ สมาชิกสภาจังหวัดและบุคคลที่เกี่ยวข้องอื่น ๆ เพื่อขอมติยืนยันอีกครั้งหนึ่งว่าควรจะสร้างทางต่อไปให้ถึงเขตแดนเพื่อจะให้มีเส้นทางติดต่อกับประเทศสหพันธ์มาเลเซีย โดยทางบกและเพื่อจะเปิดพรมแดนต่อไปหรือไม่ ที่ประชุมต่างยืนยัน ให้ดำเนินการต่อไปเป็นเอกฉันท์ในเวลาเดียวกัน ซึ่งจังหวัดได้รายงานกระทรวงมหาดไทยทราบเป็นลำดับมาแล้ว ด้วยเหตุนี้ จังหวัดจึงดำเนินการสร้างต่อไป จนแล้วเสร็จในต้นปี พ.ศ.2520

ในปี พ.ศ.2520 มาตรีบือชาแห่งรัฐเปอร์ลิสและคณะ ได้มาเยี่ยมจังหวัดสตูลเป็นทางการ เมื่อทราบว่าทางจังหวัดสตูลได้ตัดถนนไปสู้เขตแดนแล้ว ก็ขอไปดูสภาพ หลังจากนั้นก็ได้วางโครงการตัดถนนมาเชื่อมกับปรายทางที่ทางจังหวัดจัดทำไว้ ต่อมาเมื่อวันที่ 24 พฤศจิกายน 2521 ผู้ว่าราชการจังหวัดสตูล และหัวหน้าส่วนราชการจังหวัดได้เดินทางไปเยี่ยมรัฐเปอร์ลิสเป็นทางการ ซึ่งเป็นการผลัดเปลี่ยนกันไปเยี่ยมเพื่อเชื่อม สัมพัธไมตรีเป็นประจำ มาตรีบือซา ได้นำผู้ว่าราชการจังหวัด กับ หัวหน้าส่วนราชการที่เกี่ยวข้องดูการสร้างทางลำลอง ที่ทางฝ่ายรัฐเปอร์ลิส ได้ตัดจากบ้านกากีบูเก็ต มาเชื่อมกับทางที่จังหวัดสตูล ตัดไว้ถึงหลักเขตแดนระหว่างประเทศ หมายเลข 8 ข. ที่บ้านวังเกลียน รัฐเปอร์ลิสและต่อมาเมื่อวันที่ 5 มีนาคม 2522 มนตรีบือซาแห่งรัฐเปอร์ลิส ก็นำคณะมาปรึกษาเกี่ยวกับการจะเปิดพรมแดนระหว่างไทย กับมาเลเซีย โดยมีสาระสำคัญว่า ควรจะเริ่มสร้างสถานที่ราชการของส่วนเกี่ยวข้อง หลังจากที่สร้างถนนเสร็จเรียบร้อยแล้ว ซึ่งคาดว่าจะเสร็จในปี พ.ศ.2523 และก่อสร้างสถานที่ราชการได้ปี พ.ศ.2524 การจะเปิดพรมแดนสืบเนื่องมาจากการริเริ่มของจังหวัดสตูล เมื่อ พ.ศ.2519 โดยมีวัติประสงค์เพื่อจะให้มีเส้นทางคมนาคมติดต่อกันทางบกระหว่างประเทศไทยกับมาเลเซียถูกต้องตามกฎหมาย